هنایش نیترات پتاسیم و اسید سولفوریک بر جوانه¬زنی دانگان گیاهرز بیمارگر سس

گیاهان سس گیاهرزهای آوندی و گل­دار تمام­انگل و بیمارگر گیاهان به شمار می­روند که افزون بر خوَرِش (تغذیّه) اَوَرداگ (مستقیم) از شیره پرورده گیاهان میزبان، بسان ویداراگ­های (ناقلین) بیمارگرهای گیامادیشتیگ (فیتوپلاسمایی) (Kamińska & Korbin, 1999) و زَهرپارَگیگ (ویروسی) (Sakimura, 1947) نیز بر تندرستی گیاهان میزبان می­هَنایَند (تأثیر می­گذارند). از این روی، مهار این گیاهان تمام­انگل از ارزش بالایی در کشتزارهای گیاهان کشاورزی میزبان برخوردار است. با این همه، هیچ گیاکُش (علفکُش) هَنایشمندی برای از میان بردن و مهار این بیمارگرهای گیاهرز در دسترس نیست. از سوی دیگر، دانه­های سس به سیگال (عنوان) زادمایه واسپوهر (اصلی) بیمارگر، در خاک زنده می­مانند و کم­تر با گیاکُش­ها از میان می­روند و پایدارترین دیس (شکل) زیست­شناختی این گیاهان می­باشند. از این روی، هر کُناگی (عاملی) که بتواند جوانه­زنی این دانگان را برانگیزد، می­تواند به افزایش مهار این انگل­ها یاری برساند. دانرُستگان (Germlings) این بیمارگرهای زنده­خوار و تمام انگل به فَرنودِ (دلیل) نداشتن سبزینه و ناتوانی آزگار در سَناسازش (Photosynthesis) باید پیش از به پایان رسیدن اندوختگان درون دانه­ای، گیاهان سبز میزبان را بیابند و آن­ها را آلوده بکنند، وگرنه از میان خواهند رفت. بدینسان، گامَگ (مرحله) دانرُستگی کُنشپذیرترین (حسّاس­ترین) گامَگ در زیست­شناسی این انگل­های گیاهی است، و یابش (کشف) اَنگیزندگان جوانه­زنی دانگان و آغازش گامگ دانرُستگی از دو دیدگاه بسیار ارزشمند خواهد بود: (1) افزایش بازده و هَنایندگی (تأثیرگذاری) گیاکُش­های کنونی با انگیزش آغازش گامگ دانرستگی؛ و (2) از میان بردن گیاه انگل سس در نبود میزبان زنده. انجام این پژوهش در این راستا پیشنهاد می­شود.