بررسی تاثیر سازه های آبخیزداری بر تغییرات تراز آب زیرزمینی دشت بهبهان

در برنامه ها و فعالیت های آبخیزداری، عملیات بیولوژیکی و مکانیکی از قبیل عملیات احداث بندهای اصلاحی و سدهای تاخیری انجام میشود. از مهمترین اثرات اینگونه سازهها تثبیت شیب آبراهه، افزایش زمان تمرکز، کاهش میزان سیلاب و همچنین فراهم نمودن فرصت نفوذ آب به خاک میباشد. با توجه به اینکه ایران یکی از کشورهای خشک دنیا محسوب می شود و میزان بارندگی در آن کمتر از یک سوم متوسط بارندگی کره زمین است. همین مقدار اندک بارش نیز پراکنش زمانی و مکانی مناسبی نــدارد. از سویی دیگر نــوسانات غیــر قابل پیش بینی حـجم بارندگی و رخداد خشکسالی های پی در پی و طولانی مدت در ایران موجب افت سطح آب های زیرزمینی و محدودیت استفاده از آن ها می شود. با توجه به عدم دسترسی به منابع آب سطحی در همه نواحی ایران، آب زیرزمینی از اهمییت زیادی برخوردار است. از سوی دیگر وقوع بارش های با شدت بالا در مناطق خشک هر ساله باعث بروز سیلاب در این نواحی می شود با توجه به پوشش گیاهی ناچیز در این نواحی بعد از هر بارش فرسایش خاک نیز رخ می دهد. اجرای پروژه های آبخیزداری از جمله سدهای کوچک در سرشاخه ها و عملیات بیولوژیک در این مناطق می تواند تا حدودی مانع از تخریب خاک و هدر روفت آب و جاری شدن سیلاب گردد. ایجاد سازه های کوچک علاوه بر کاهش سیلاب باعث نفوذ روانابها به داخل خاک شده و می تواند به تقویت سفره های آب زیرزمینی منجر شود. لذا تاثیر این سازه ها بر سطح آب زیرزمینی باید مورد مطالعه قرار گیرد.