ارزیابی ویژگی‌های شیمیایی و کنترل رشد قارچ¬های عامل پوسیدگی پس از برداشت میوه انگور با استفاده از اسانس زنجبیل (Zingiber officinale)

انگور در درجه اول برای مصرف تازه کشت می‌شود و در سراسر جهان محبوبیت دارد. انگور منبع غنی از مواد مغذی مختلف از جمله ویتامین‌ها، مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان‌ها است. این میوه سرشار از پلی‌فنول است که با مزایای سلامت بخشی مختلفی مانند کاهش التهاب و کاهش خطر بیماری‌های مزمن مرتبط است. علاوه بر این، انگور حاوی سطوح بالایی از ویتامین C، پتاسیم و فیبر است که آن را به یک مکمل سالم برای هر رژیم غذایی تبدیل می‌کند. انگور همچنین به دلیل وجود ترکیبات خاص مانند رسوراترول که با بهبود سلامت قلب و عروق و کاهش خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها مرتبط است، فواید سلامتی بالقوه‌ای دارد [1, 2]. علاوه بر این، گزارش شده است که مصرف منظم انگور با بهبود کنترل قند خون و کاهش التهاب در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است [3].

با اینحال، عفونت پس از برداشت انگور با قارچ می‌تواند یک مشکل مهم باشد، زیرا می‌تواند منجر به از دست دادن کیفیت، کاهش ماندگاری و ضرر اقتصادی برای تولیدکنندگان و تأمین کنندگان شود. قارچ‌هایی مانند بوتریتیس سینه­را و گونه‌های پنی­سیلیوم پاتوژن های رایجی هستند که می‌توانند باعث پوسیدگی انگور پس از برداشت شوند. تیمار پس از برداشت با قارچ‌کش‌ها و سایر عوامل ضد قارچی می‌تواند به طور مؤثر عفونت‌های قارچی در انگور را کنترل کند [4].

استفاده از قارچ‌کش‌های شیمیایی برای نگهداری انگور می‌تواند معایب متعددی داشته باشد. اولاً، استفاده بیش از حد یا سوء استفاده از قارچ‌کش‌ها می‌تواند منجر به ایجاد گونه‌های قارچی مقاوم به قارچ‌کش شود و کنترل عفونت‌های قارچی در آینده را دشوارتر کند. ثانیاً، نگرانی‌هایی در مورد خطرات بالقوه سلامتی مرتبط با استفاده از قارچ‌کش‌های شیمیایی، به‌ویژه با قرار گرفتن در معرض طولانی‌مدت وجود دارد. علاوه بر این، استفاده از قارچ‌کش‌های شیمیایی می‌تواند اثرات منفی بر محیط زیست داشته باشد [5, 6]. بنابراین، نگرانی فزاینده‌ای در مورد استفاده از قارچ‌کش‌های شیمیایی وجود دارد، که نیاز به استراتژی‌های جایگزین، مانند استفاده از عوامل قارچ‌کش طبیعی، کنترل بیولوژیکی یا توسعه گونه‌های انگور مقاوم را نشان می‌دهد.

در این راستا، گزارش شده است که اسانس‌ها در مهار رشد کپک در انگور پس از برداشت مؤثر هستند. مطالعات متعددی خواص ضد قارچی اسانس‌های گیاهی را در برابر طیف وسیعی از گونه‌های کپکی نشان داده‌اند [7, 8]. اسانس‌ها حاوی ترکیبات زیست فعال مانند کارواکرول، تیمول و سینامالدئید هستند که می‌توانند دیواره سلولی کپک‌ها را مختل کرده و از رشد آن‌ها جلوگیری کنند [9]. بطوریکه استفاده از اسانس‌ها در سطوح انگور به طور قابل‌توجهی رشد کپک را کاهش می‌دهد و عمر ماندگاری انگور را افزایش می‌دهد [10]. علاوه بر این، استفاده از اسانس‌ها به‌عنوان نگهدارنده طبیعی می‌تواند جایگزین ایمن و پایدار برای نگهدارنده های مصنوعی باشد. خواص ضد میکروبی اسانس‌ها یک راه‌حل امیدوارکننده برای کاهش رشد کپک در انگور و بهبود کیفیت و ایمنی آن برای مصرف ارائه می‌دهد.

زنجبیل (Zingiber officinale) یک ادویه شناخته شده است که قرن‌ها به دلیل خواص دارویی و آشپزی آن مورد استفاده قرار می‌گرفته است. نشان داده شده است که اسانس زنجبیل دارای فعالیت ضد قارچی در برابر انواع گونه‌های قارچی است [11, 12]. این فعالیت به محتوای بالای ترکیبات فعال زیستی آن، از جمله زینگیبرن، آر-کورکومن، و سسکی‏فلاندرن نسبت داده می‌شود [13]. اعتقاد بر این است که این ترکیبات غشاء سلولی سلول‌های قارچی را مختل کرده و منجر به مرگ آنها می‌شود [14]. علاوه بر این، اسانس زنجبیل در مهار رشد کپک روی محصولات غذایی از جمله انگور و توت‌فرنگی مؤثر است [15, 16].